મેઘ વરસે અનરાધાર,
કવીતા લખાય અનાયાસ…
કવીતા લખાય અનાયાસ…
થોડી ઇચ્છા અને પ્રયાસ,
શબ્દો નો રેલાય ઉજાસ…
શબ્દો નો રેલાય ઉજાસ…
જેટ્લું નિર્મળ ચીત્તાકાશ,
તેટલી તેમા વધુ મીઠાશ…
તેટલી તેમા વધુ મીઠાશ…
તેમાં કુંવારિકાશી નમણાશ,
ચંદનની તેમા સુવાસ…
ચંદનની તેમા સુવાસ…
ક્યારેક મેલો-ઘેલો ભાસ,
ક્યારેક જાણેકે કૈલાશ…
ક્યારેક જાણેકે કૈલાશ…
હૈયા ને કરાવતી હાશ,
ઘડીક્મા ભડકાવતી પ્યાસ…
ઘડીક્મા ભડકાવતી પ્યાસ…
-”શબ્દ્શ્યામ”-આશિષ ઠાકર ક્રુત
No comments:
Post a Comment