મારી, ને તમારી, અને હરકોઈની ઈચ્છા
માણસના થતા જાય છે કંઈ કેટલા હિસ્સા
હું આંખ હજી મીંચું ત્યાં સ્મરણોનું ભરતકામ
અંધારનું એક પોત, ને ઘટનાઓના બુટ્ટા
બે મોજાંની વચ્ચેનો સમયગાળો એ જીવન
હો રેતના કિલ્લા, કે પછી શબ્દના કિલ્લા
અહીં નિત્ય નવો સૂર્ય, નવી ઘોડી, નવો દાવ
લઈ જાવ હવે દાટી દો, ઈતિહાસના કિસ્સા
આજ મેં ‘સહજ’ એમને ઝાંપેથી વળાવ્યાં
હું મુક્ત વિચારોથી, ને એ મારાથી છુટ્ટા
– વિવેક કાણે ‘સહજ’
No comments:
Post a Comment