શ્વાસ લીધો નહીં હવામાંથી,
હું વિખૂટો પડ્યો બધામાંથી.
બારીએથી મેં વિશ્વ જોયું છે,
ઓસરી જોઈ બારણામાંથી.
કંઈ અકસ્માત જેમ બનવાનું,
કંઈ નહીં થાય શક્યતામાંથી
આભમાંથી જે પ્રકાશ રેલાયો
ને ફૂટ્યું છે તિમિર ઘરામાંથી.
એક સુખ નીક્ળ્યું કવિતાનું.
આપણી આ બધી વ્યથામાંથી
– ભરત વિંઝુડા
No comments:
Post a Comment