વાહરે વાદળીઓ
રોષે રમે દાદા સૂરજ ગગન
ઉના તે વાયરે શેકાયા તન
તપી રે ધરતીને તપ્પા તરુવર
કરમાયા કામણ ને રુએ સરોવર
દૂરદૂર વ્યોમે વીચરે વાદળી ભલી
વીચારે ભેગા મળી ઢાંકીએ ધરતી
કાળિ ભમ્મર વાદળીઓ થઈ રે ડુંગર
દિધો પડછાયો પાથરી ગગને ચાદર
દઈને છત્તર વરસ્યો અંતરનો સ્નેહ
અમીરસ સીંચીં મલકે આભલેથી મેહ
વાહરે વાદળીઓ દાદાને દિધો હુંકાર
સવાયા સંતાન થઈ કીધો જયકાર
આભલું આવી રમે સરોવર મોજાર
ઝીલે કેવું પ્રતિબીંબ હરખી અપાર
વદે સૂરજ દેવ વંદી કિરતાર
કેવા ઉપકારી બંધને બાંધ્યો સંસાર
- રમેશ પટેલ(આકાશદીપ)
No comments:
Post a Comment