આ તો સંજોગો ઝુકાવે છે માનવીને,
બાકી કોઇને કટોરા સંગ,
ભટકવું ગમતું નથી,
જરા પૂછી આવો કોઇ લાગણી ભીંજવીને,
ઝરણાને દરિયો થવું કદાપી ગમતું નથી…
પાંખ, પીંછા કે ન હોય ભલે ચાંચ મિત્રો,
છતાં વહગિ જેવું ઊડીને કરી લેવો કલરવ,
આ તો ચૂંટી લે છે નિર્દય હાથ, કુચરિત્રો,
બાકી ફૂલોને પણ કદાપી
કરમાય જવું ગમતું નથી…
ઝરણાને દરિયો થવું કદાપી ગમતું નથી…
વ્હાલની આંગળીઓ છેડે પ્રેમ તણા તંબુર,
ભીડમાં પણ નીત્ય ઓળખાય એનો પગરવ,
આ તો સંસારી શંકા કાયમ કરે મજબૂર
બાકી રામને પણ સીતા વિના
કદાપી ગમતું નથી…
ઝરણાંને દરિયો થવું કદાપી ગમતું નથી…
આ તો વાયરો ગાંડોતૂર
બનીને ચડે છે તોફાને
બાકી સાગરને પણ હદ
ઓળંગવું ગમતું નથી…
ઝરણાંને દરિયો થવું,
કદાપી ગમતું નથી…
-આનંદ રાઠોડ
No comments:
Post a Comment